Πραγματοποιήσαμε στο ΕΚΦΕ Κω, το πείραμα ανίχνευσης πολλαπλού δεσμού με αποχρωματισμό διαλύματος Βρωμίου.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε ήταν οι εξής:

1ο πρόβλημα: Που θα βρούμε το βρώμιο;
2ο πρόβλημα: Ποιο διαλύτη θα χρησιμοποιήσουμε;
3ο πρόβλημα: Ποιον ακόρεστο υδρογονάνθρακα θα χρησιμοποιήσουμε;

Για το 1ο.
Η λύση που βρήκαμε είναι η παρακάτω:
0,5 ml χλωρίνης (διαλύματος NaClO <5%) με λίγες σταγόνες πυκνού διαλύματος υδροχλωρικού οξέως (HCl ~15%) και 2 ml διαλύματος βρωμιούχου καλίου (KBr 0,5M) σε 200 ml νερού.
Η παραγόμενη ποσότητα αρχικά χλωρίου (max: 0,023g) και στην συνέχεια βρωμίου (max: 0,12g) είναι αρκετά μικρότερες από την μέγιστη διαλυτότητα τους στα 200 g νερού (1,48 g χλωρίου και 7,12 g βρωμίου), έτσι παραμένουν διαλυμένες και δεν διαχέονται στον αέρα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το πείραμα πρέπει να πραγματοποιείται σε καλά αεριζόμενο χώρο.

Για το 2ο.
Σε όλους τους εργαστηριακούς οδηγούς και στο σχολικό βιβλίο, αναφέρεται:
“Διάλυμα βρωμίου σε τετραχλωράνθρακα”. Ο τετραχλωράνθρακας έχει απαγορευτεί το 2010, ως επικίνδυνος διαλύτης (νευροτοξικός) και ευθύνεται για την καταστροφή του όζοντος.
Εμείς χρησιμοποιήσαμε νερό. Επειδή όμως η διαλυτότητα του αιθινίου είναι αρκετά μικρή στο νερό, προσαρμόσαμε στην έξοδο του σωλήνα στο νερό μια “αερόπετρα” ενυδρείου, ώστε να γίνεται καλύτερα η διάχυση του αιθινίου στο νερό.

Για το 3ο.
Χρησιμοποιήθηκε το αιθίνιο, το οποίο παρασκευάζεται εύκολα, και ακίνδυνα από το ανθρακασβέστιο με υδρόλυση. Η σταδιακή έκλυση του αιθινίου, ευνοεί την άμεση χρησιμοποίηση του στο πείραμα χωρίς την αποθήκευση του. Για να γίνει σταδιακά η έκλυση καλό είναι, το ανθρακασβέστιο να μην είναι τεμαχισμένο.